ZELİHA İLE BİR GÜN...

Zeliha hayatımıza bir güneş gibi doğalı üç buçuk ay oldu ve onunla beraber hayatımız baştan sona değişti.İlk zamanlar oldukça zor geçti,şimdi yaşadığımız acemilikleri düşünüp eşimle gülüşüyoruz:)Kızımızın büyümesiyle ve bizim de acemiliğimizi üzerimizden atmamızla artık belli bir rutine kavuştuk günlük yaşantımızda.Her bebeğin durumu birbirinden çok farklı biliyorum.Bunları da ilerde bu günleri hatırlayarak mutlu olalım diye yazıyorum...

Sabahları güne oldukça erken başlıyoruz biz ailecek.Saat 7 civarında uyanıyor Zeliha,Gerçi ben ve babası o saatte çoktan uyanmış oluyoruz zaten.Eşim kahvaltısını kendisi yapıyor.Nadir de olsa beraber kahvaltı sofrasına oturduğumuz zamanlar da olmuyor değil ama..Zeliha uyanınca alt kata salona iniyoruz.İki katlı ev benim gibi bebekli annelere göre değilmiş anladım.Şu merdivenlerden inmek bebekle oldukça zor ve tehlikeli oluyor..Her defasında tedirgin oluyorum..

Zeliha gündüzleri kısa kısa uyuyor,daha uzun süre uyanık kalıyor.Salonda beşiği var ve onda sallayarak uyutuyorum bebeğimi.Bazen 20 dakika bazen 1 saat uyuyor.10 dakika bile uyusa süper dinlenmiş bir şekilde neşeli uyanmayı nasıl başarıyor bilmem:)Bazen o uyuyorken ben de uzanıyorum biraz.Uyanık olduğu zamanları beslenme ve bakım haricinde oyunla geçiriyoruz.Oyun halısında oynamayı,aynaya bakıp cıvıldamayı,çıngırağını sallamayı çok seviyor minik kuzu.Ayrıca son günlerde gıdıklandığını farkettim,bol bol güldürüyorum yavrumu:)))Beraber kahkahalara boğuluyoruz.

Televizyon çok ilgisini çekiyor,görüntüyü yakalarsa uzun uzun bakıyor.Ama ben izletmek istemiyorum.Çoğu zaman kapatıyorum.

Eşim öğlen 1 gibi okuldan geliyor.O gelmeden yemek yapmam lazım tabi.Zeliha'yı ana kucağına yatırıp mutfağa gidiyoruz beraber.Küçük yamağım ve ben yemekleri konuşa,gülüşe pişiriyoruz.

Eşim gelince bebekle çok ilgileniyor sağolsun.Ufat tefek ev işlerini yapabiliyorum bu sayede.Ama asıl işler akşam Zeliha uyuduktan sonraya kalıyor.Kızım akşam 8 civarı gece uykusuna geçiyor.Onu yatak odasında kendi yatağına yatırıp bebek telsizini yanıma alıp alt kata iniyorum.Temizlik,ütü gibi işleri bu saatten sonra yapabiliyorum.Bazen yemek yaptığım da oluyor.Eşimle sohbet etmeye,dizi ya da film seyretmeye de bu saatlerde fırsat bulabiliyorum.12 gibi biz de yatıyoruz.Zeliha gece iki nadiren üç kez uyanıyor.Emziriyorum ve uyuyor...

İşte böyle...Günler birbirine benziyor ve zaman hızla geçiyor.Havanın iyi olduğu günlerde bebeğimi arabasına yatırıp gezmeye bayılıyoruz.AVM lerden gına geldiği için tercihimizi açık havada gezmekten yana kullanıyoruz.Zeliha da artık arabasına iyice alıştı,ağlamıyor,tam tersi dikkatle etrafı seyrediyor...HAvalar ısınsın diye hasretle bekliyorum.O zaman hergün yürüyüşe çıkmak niyetindeyim.Kızımla babasının okul çıkışına gideriz mesela,ordan da çarşıya doğru uzarız ne de güzel olur...

Annelik çok zor çok...YAşanması lazımmış hakikaten.Şimdilerde annem için daha çok dua eder oldum.Hakkını ödeyemem canım annem...