29 Kasım 2011 Salı

ACEMİ ANNE BİLDİRİYOR

Anne olalı bugün tam bir ay oldu,benim güzel kızım artık bir aylık:)Zaman ne çabuk geçiyor dicem ama yok ya o kadar da çabuk geçmiyor sanırım.Özellikle anneliğin ilk günleri oldukça sıkıntılıydı.Bir yandan ameliyat yerimin sızlaması,hareketlerimin kısıtlı olması,bebeğimle yeteri kadar ilgilenememek beni oldukça yıpratmıştı.Sağolsun annem ve kayınvalidem ilk iki hafta bizi yalnız bırakmadılar.Ben köşe minderi gibiydim:))Bir de sürekli ağlama nöbetleri geçiriyordum,canım acıyor diye:(((On gün kadar sürdü bu sıkıntılar,sonra azaldı acılarım.Sezaryenle doğumu kimseye tavsiye etmem,benim canım çok yandı...Keşke normal doğurabilseydim,ama nasip olmadı işte biliyorsunuz...

Eşim de sağolsun bir an olsun beni yalnız bırakmadı,bebeğimizin bakımıyla yakından ilgilendi.Doğrusu bu kadarını beklemiyordum.Annelerimiz gidip kızımızla başbaşa kalınca anne babalığımız resmen başladı:))Sağolsun bizim kız pek bir cool:)))Gaz sancıları başlayana kadar bizi hiç üzmedi diyebilirim.Ama üç haftadan sonra gaz sancıları başladı ve bizim de elimiz ayağımıza dolaşmaya başladı:((Uykusuz geceler,bitkin haller...Sonrasında doktorumuzun verdiği bir damla oldukça faydalı oldu.ama yine de şikayetlerimiz bitmiş değil...Eşim yardım etmese ne yapardım bilmiyorum..Okuldan sonra eve koşa koşa geliyor biricik aşkım,kızımızın her şeyiyle ilgileniyor Allah razı olsun...Çok şanslıyım biliyorum,aman nazar değmesin.Aminnnn...:)

Geceleri defalarca uyanmak,emzir,alt değiştir,uyut,uyumuyorsa pışpışla..Bu döngü sürekli devam ediyor:)Bazen rüyamda Zeliha'yı emzirdiğimi görüyorum bir uyanıyorum,yanımda uyuyor.Hangisi rüya hangisi gerçek karıştırıyorum:))Gündüzleri öğlene kadar evde kızımla başbaşayız.Babamız gelene kadar kızımı uyutur uyutmaz yemek,temizlik derdine düşüyorum.İki arada bir derede bir iş yapışım var görmeniz lazım:)))Meğer eskiden sallana sallana iş yapıyormuşum ben.Şimdi kendi hızıma hayran kalıyorum:))

Kızımı doğduğu ilk saatlerden beri emziriyorum,önceleri sütüm az geldi ama zamanla arttı.Sütümün az geldiği zamanlarda mama takviyesi yaptık.Zeliha tombiş doğunca beslenmesine daha da dikkat etmek zorunda kaldık,kan şekerinin düşmemesi gerekiyormuş çünkü.Hala günde 2-3 kez gerektiğinde mama veriyorum.Anne sütüne de tam gaz devam.Sütüm az geldiği için ne kadar bunalıma girdim,ne kadar ağladım anlatamam.Ama doktorum stres yapmamı yasaklayınca,durumu kabullendim,şimdi sütüm gelmeyince,bebeğimin doymadığını anladığımda mama vermekten kaçınmıyorum.Yeter ki minnoşum doysun,aç kalmasın.Mamamız da özel bir mama,gazlı bebekler için satılan ,eczane eczane gezdikten sonra depodan getirttiğimiz bir mama.

Bu arada bugün kızımla ilk defa yalnız başıma dışarı çıktım.Bebeğimi sardım sarmaladım,arabasına yatırdım,doğru sağlık ocağına aşı yaptırmaya.Ah benim bebişim pek bir ağladı iğne yapılırken ama sonra hemen sustu:))Üzmedi anneciğini:)))
Akşam üzeri de doktor kontrolü için hastaneye gittik ailecek.Kızımız tam 5 kilo olmuş:))Ah tombiş kuzum benim,çok şükür sağlığı iyi ve herşey yolunda gidiyor.Annelik çok zormuş çoooook...Zor ama bir o kadar da inanılmaz bir mutluluk kaynağı:)Onu uyurken,beslerken izlemeye bayılıyorum:)Ne kadar masum,ne kadar güzel....Şimdi bu bizim kızımız mı diye düşünüyorum,karnımda aylarca büyümesini takip ettiğimiz,doğsun diye sabırsızlandığımız yavrumuz...Nasıl güzel duygular bunlar anlatamam...Allah bütün isteyenlere nasip etsin bu duyguları yaşamayı..Canım yavrum iyi ki doğdun,seni veren Allah'a şükürler olsun...

22 Kasım 2011 Salı

KIZIMIN DEMET TEYZESİNDEN GELEN HEDİYELERİ

 Merhaba arkadaşlar:)Uzun zaman oldu yeni yazı girmeyeli,daha doğrusu giremeyeli..Malumunuz minik kuş ailemize katıldığından beri evdeki tüm düzen değişti.Acemi anne henüz yeni hayatına alışamadı.Kızı uyutur uyutmaz yemek yap,evi düzenle temizle,çamaşır yıka as,ütü yap bilmem ne derken internete girmeye vakit bulamadı:))Ama merak etmeyin yakında yeni hayatıma ayak uydurucam inşallah.Bu süreçte benden haber alamazsanız merak etmeyin emi:)Bilin ki minik kızım Zeliha kucağımdadır:))
 Geçen sene bloggerların buluşma kahvaltısında tanıştığım ve o günden beri takip ettiğim sevgili arkadaşım Demet, kızım için için birbirinden güzel hediyeler hazırlamış,göndermiş sağolsun.Ne zamandır sizlerle paylaşmak istedim,şimdi nasip oldu.Huzurlarınızda marifetli ve bir o kadar da güzel yürekli,sevgili arkadaşım Demet'e tekrar teşekkür ediyorum.Kızım gönderdiklerini kullanmaya başladı bile teyzesi:)))
 Bu eteği giyeceği günleri de sabırsızlıkla bekliyoruz...
 Badiyi ve çorapları kirlettik bile:))Acemi anne pek yakında yeni haberlerle burada..Takibe devam:)))



10 Kasım 2011 Perşembe

İYİ Kİ DOĞMUŞUM İYİ Kİ ANNE OLMUŞUM...

Bugün benim doğum günüm...Artık bu dünyada varolmamın bambaşka bir anlamı,amacı var..Canım kızım,Allah'a sonsuz şükürler olsun,artık "sen" varsın ve artık "biz" varız...Evimiz artık bir yuva oldu,sesinle,soluğunla,mis gibi kokunla doldu taştı...Ufacıksın,masumsun meleğim...Seninle tamamlandık birtanem,meğer ne kadar eksikmişiz sen yokken.Şimdi sen uyuyorsun minik kuşum,uyansan da sevsek seni diye bekleşen bir anne ve baba hemen yanıbaşında:))Yaradana ne kadar şükretsek az..Allah isteyen herkese bu mutluluğu yaşamayı nasip etsin inşallah..Amin...

6 Kasım 2011 Pazar

ÇİFTE BAYRAM:)

Bu bayram bambaşka bir bayram...Sevgili kızımız Zeliha ile kutladığımız ilk bayram.Hoşgeldin hayatımıza birtanem:)Seninle herşey çok daha güzel bebeğim...Allah daha nice bayramlara kavuştursun bizi inşallah...
Herkesin Kurban Bayramı mübarek olsun,bu bayram tüm müslüman alemine hayırlar getirsin inşallah...

3 Kasım 2011 Perşembe

MUTLULUĞUN FOTOĞRAFI...

Herkese kocaman bir "merhaba" diyerek başlıyorum yazıma.Hepinizi ve blogumu çok özlemişim canlarım.Evettt işte mutluluğun fotoğrafı:)))Canım kızımız Zeliha 29 Ekim tarihinde saat 11.54'ü gösterirken epidural sezaryen ile dünyaya geldi.Kızımın sesini ilk duyduğum anı ömrüm boyunca hiç unutmayacağım.Hemşireler onu temizleyip giydirirken ameliyet masasından onu izlemek,ona kavuşmak için sabırsızlanmak ve nihayet ona kavuşmak...Tarif edilemez duygularla biricik kızımla gözgöze geldiğimiz,onun mis kokusunu içime çektiğim o an...Sonsuz şükürler olsun Allah'a evladımıza sağsalim kavuştuk.Kızımız 4065 gram ağırlığında ve 52 cm boyunda doğdu.Doktorumuz bebeğimizin kilosuna çok şaşırdı ve bu kadarını beklemediğini,sezaryen doğumu tercih etmekle en doğru kararı verdiğimizi söyledi.Canım yavrum o kadar güzel,o kadar masum ki...Ona bakmaya,onu sevmeye doyamadık.Bu nasıl bir güzelliktir ya Rabbim..Çok istememe rağmen en azından şimdilik nazar değmesinden korktuğumuz için fotoğraflarını yayınlamamaya karar verdik eşimle.Sadece yakın akrabalarımız gördü fotoğraflarını.Kızımız biraz büyüsün o zaman büyük bir keyifle paylaşıcam onun fotoğraflarını inşallah...
Hastanede iki gün kaldık,Pazartesi günü taburcu olup evimize geldik.Günler kızımızla birbirimize alışmaya çalışmakla geçiyor.Ameliyat yerim oturup kalkarken,yürürken acıyor.Hareketlerim kısıtlı,bu da canımı çok sıkıyor.Sağolsun annem ve eşim etrafımızda pervane oldular.İnşallah en kısa zamanda eski sağlığıma kavuşurum.Ben henüz hastanedeyken eşim bir önceki yazıyı yayınlamış,sizlere müjdeyi vermiş sağolsun.Bu yazıya gönderdiğiniz birbirinden güzel yorumlar,dualar,dilekler için hepinize çoooooook teşekkür ederim.Allah isteyen herkese bu güzel duyguları tatmayı,evlatlarımızı sağlıkla büyütebilmeyi nasip etsin inşallah,amin. Şimdilik benden bu kadar.Sevgiler...